Ազգս ծռվել է, ճիշտ ճամփից շեղվել,
ՈՒշքի կգա, ճիշտ ուղին կճարի։
Այսպես չի մնա, ծուռը նորից կուղղվի։
Արցախս չկա, արնաքամ եղավ,
Կարոտից սմքեց, գլուխը կախեց։
Բայց այսպես չի եղել ու չի էլ մնա։
Արդարությունը նորից կհառնի,
Հոգ մի անի, բարեկամ,
Ձախորդ օրեր են, ձմռան նման,
Կուգան ու կերթան, այսպես չի մնա։
Ղեկավարն է ծուռ,
Ինքն է ծռել երկիրս հպարտ,
Բայց ով մնաց հավերժ,
որ սա էլ մնա։
Այսպես չի մնա` ինչպես եկել է,
Այնպես էլ կգնա։
Ազգս կսթափվի, ու ոտքի կելնի,
Դավիթն իր Քուռկիկ Ջալալին կհեծնի,
Հայկերն` անվրեպ աղեղը կարձակեն,
Թշնամուն մեր սուրբ հողից կքշեն։
Բարեկամ, հոգ մի արա,
Այսպես չի մնա,
Ձախորդ օրդ կուգա ու էլի կերթա։
Աշխարհն ու՞մ է մնացել,
Որ Նիկոլին ու թուրքին մնա։
Հայքը հայինն է, Արցախը մերն է,
Այդպես եղել է,
Այդպես էլ` կմնա։
Աննա ԱՅՎԱԶՅԱՆ